U bent op zoek naar een goochelaar? Bel 0318-727828 of 06-20285267, of mail naar info@goochelaars-nederland.nl.
Home | Goochelen | Uit de oude goocheldoos | Sim Sala Bim in de kampong
Sim Sala Bim in de kampong
Vorig jaar waren we op bezoek bij onze pleegdochter in Tumpang, Indonesië. Daar waren we, samen met onze vrienden Jan en Gre Krikke, getuige van haar huwelijk. Tijdens de receptie was er volop gelegenheid om het hoekgoochelen te demonstreren, en volgens de reacties werd dat enorm gewaardeerd.De volgende dag bezochten we de pleegdochter van onze vrienden in een nabijgelegen kampong. Deze kampong ligt nogal afgelegen, en bezoek van vier blanke Nederlanders is een niet-alledaagse gebeurtenis. Toen we het huisje binnengingen, hadden we dan ook in een mum van tijd 30 kinderen en een aantal ouders bij ons in de 'kamer'; zij wilden graag weten wat wij kwamen doen.
Om onze vrienden gelegenheid te geven met de familie te spreken, ging ik naar buiten en riep: "Saya main sulap", wat zoiets betekent als: "Ik ga goochelen". Dat werkte en binnen de kortste tijd stonden alle kinderen om mij heen. Met sigaretten, ballonnen en de hoedjespapiertruc wist ik ze 20 minuten bezig te houden. In een temperatuur van ongeveer 32 graden en een lekker zonnetje gaat het palmeren vanzelf, want alles blijft aan de handpalm vastzitten. Een zeer aparte ervaring.
Een jongetje, genaamd Solé, had er veel plezier in. Ik beloofde hem dat als we weer eens terugkwamen, ik wat uitgebreider zou goochelen.
We hadden nooit gedacht dat we dit jaar weer naar Indonesië zouden gaan, maar omdat we bericht kregen dat onze pleegdochter in april een baby zou krijgen, besloten we, met onze vrienden, dit wonder te aanschouwen. Het eerste dat de koffer inging was de duivenpan en diverse effecten die makkelijk te vervoeren waren. Ook mijn table-magic-koffertje ging mee. Dat koffertje werd er door de douane op Schiphol meteen uitgepikt omdat er op het computerscherm een vreemd voorwerp te zien was. Dat bleek een koperen Okito-coinbox te zijn die mijn vriend had gemaakt, en die vier dollarmunten bevatte. Om de douane te overtuigen dat dit een onschuldig voorwerp was, vertoonde ik hem en zijn collega's mijn muntenroutine. De lopende band stond vijf minuten stil.
Tijdens de twaalf uur durende vlucht naar Singapore kreeg ik van de charmante stewardess Norainy een spel kaarten van Singapore Airlines. En dat werd goochelen in het gangpad.
Een paar dagen na onze aankomst op Java zouden we naar de kampong gaan. In een Suzukibusje reden we met 21 personen op elkaar gepakt over een zeer slechte weg bij een temperatuur van 35 graden. De duivenpan tussen ons in. Toen de kinderen ons zagen, riepen ze "Sim Sala Bim". Dit hadden ze keurig onthouden van vorig jaar. Het weerzien was hartverwarmend. Ja, en toen was het tijd om te goochelen.
Maar eerst moest mijn vriend Solé, die op de sawa aan het werk was, gehaald worden. Met handen en voeten, in het Hollands, Engels en Indonesisch, vertoonde ik mijn goocheleffecten. De kinderen en ik, wij hebben genoten. Solé was zo trots als een pauw dat hij in staat was om met een simpel goochelstokje een lege pan vol met snoepgoed te goochelen.
Wat hebben wij toch een leuke hobby: wanneer je die lachende kinderkopjes ziet, geeft dat veel voldoening.
Als er volgend jaar op het congres een categorie 'Kamponggoochelen' bijkomt, schrijf ik zeker in.
Rob Zwaan
Dit artikel is gepubliceerd op dinsdag 3 juni 2014 om 06.20 uur en komt uit de Informagie (jaargang 6, nummer 1, september/oktober 1994), het Nederlandse vakblad voor de goochelkunst. Het artikel is met toestemming van de eindredacteur geplaatst op deze website.
