U bent op zoek naar een goochelaar? Bel 0318-727828 of 06-20285267, of mail naar info@goochelaars-nederland.nl.
Home | Goochelen | Uit de oude goocheldoos | Rama: een terugblik
Rama: een terugblik
Tijdens zijn carrière als goochelaar heeft Rama Polderman onder meer optredens verzorgd in het verre Oosten, mede als onderdeel van een promotieprogramma van de KLM. Wat er op dat soort reizen allemaal kon gebeuren, blijkt uit de hierna volgende impressies, die zo'n 30 jaar geleden zijn verschenen in het toenmalige tijdschrift Spiegel. Ze werden door Rama zelf geschreven. Zijn reisgenoot was Eddy Taytelbaum.Karachi
Een typisch Nederlands afscheid - volle, grauwe wolken.Aan het begin van een der startbanen van Schiphol stond een Super Constellation.
"Wilt u thans uw riemen vastmaken en het roken laten, dames en heren!" We keken elkaar aan... een korte aanloop en los was de "superconnie" op weg naar Rome, Caïro, Karachi...
Nog maar amper in een gebied waar altijd zon is werden we al spoedig verwend door een stewardess met drankjes en hartige hapjes. Toen onze gastvrouw nog eens wilde bijvullen, slaakte zij een gil! Het glas dat haar vriendelijk werd aangereikt verdween plotseling voor haar ogen en hiermede openden wij reeds in de lucht onze goochelactiviteiten, welke na het diner hun climax kregen. Tussen Rome en Caïro hielden wij achter in de 1ste klas-cabine op 4500 meter hoogte een kleine show. Gezien de bijzondere bekoring die van dit close-up goochelen uitgaat, was er zoveel belangstelling, dat de captain, die - gewaarschuwd - ook was komen kijken, op moest merken: "Voorzichtig mensen, want de kist wordt staartlastig!"
Om 5 uur in de morgen ontbeten we op het vliegveld van Caïro. Vreemde mannetjes in lange jurken en veel te grote schoenen schonken nog vreemdere koffie in en Eddy was blij toen de kist vertrok naar onze eerste halte, Karachi, waar we de volgende dag een voorstelling moesten geven in een sportclub.
De douane in Karachi was wat moeilijk. Hoe kon het ook anders. Zelden maakten zij koffers open met zo'n vreemde inhoud. Een van de dienstdoende beambten ontdekte een glas met melk in onze bagage en wilde hier wel eens graag wat meer van weten. Met een onschuldig gezicht goten we het glas leeg in een schoen, waaruit toen zijden doeken kwamen en er ten slotte een vol glas melk onder de jas van de douanier werd geproduceerd. De goede man haastte zich toen om met krijt zijn paraaf op al onze koffers te zetten en was blij dat we in de richting van het K.L.M.-Midwayhouse verdwenen, een fantastisch, modern hotel met luchtverversing, waar we ons wat op konden frissen.
We gingen meteen op stap om de "showzaal" te keuren. Een in lange tijd niet gebruikt clublokaal bleek een toneel te hebben dat van voren grotendeels door witte mieren was opgevreten, een bijzonder geschikte omstandigheid om een goochelaar zichtbaar door de vloer te laten verdwijnen. Alles kwam gelukkig goed terecht en onze manipulaties met doeken, ballen, sigaretten enz. verhoogden de gezellige sfeer. Maar warm...! Eigenlijk alleen geschikt om op te treden in zwempak.
Colombo
De volgende dag gaven we een voorstelling op het terras van de Nederlandse ambassade. Hier speelde de wind ons wat parten. Eddy verbrandde met het vuureten zelfs zijn snor, maar rasgoochelaar als hij is, gaf dit geen enkel probleem.De dag daarop vlogen we door naar Ceylon met een toestel van de Air Ceylon en weer kwam Eddy onder de bekoring van een charmante stewardess, ditmaal een in sari geklede shila, een vlotte Ceylonese hofmeesteres, die op haar beurt gegrepen werd door de goochelkunst en lieftallig vroeg of we haar de hand konden lezen.
Met de voordracht van een doorgewinterde toekomstvoorspeller werd dit door Eddy op zo'n imponerende wijze gedaan, dat we de verzekering kregen dat zij in Colombo alle collegaatjes op ons af zou sturen, hetgeen ons deed besluiten om ons adres in Colombo maar geheim te houden.
Die avond waren we uitgenodigd op een cocktailparty bij vrienden van onze gastheer. Het betrof het vieren van een 25-jarig huwelijksfeest, waar ook enkele ministers bij tegenwoordig waren. Zonder dat er vooraf enige afspraak was gemaakt, rekende men natuurlijk op een close-up goochelvoorstelling van onze kant en we dachten er ook niet over om het gezelschap teleur te stellen.
Het werd een reuze gezellige avond met als hoogtepunt het huwelijksfeest. Daarbij vertoonde Eddy een kaarttruc met het echtpaar. Beiden liet hij uit een eigen spel ongezien een kaart nemen.
Na een heel lang verhaal bleken ze tenslotte beiden dezelfde kaart te hebben, waarmee het goede huwelijk dan bevestigd was. Het succes was werkelijk enorm, maar het mysterie had nog een staartje. Twee dagen later kwam op het vliegveld een stewardess naar ons toe die deze avond had bijgewoond en in alle ernst het volgende vroeg. "Dus mijn verloofde neemt een spel en ik zelf een ander. Ieder nemen we nu een kaart uit het spel en als we deze omdraaien en hij is niet hetzelfde, dan moet ik zeker mijn verloving uitmaken?"
Geschrokken haastte Eddy zich haar te verzekeren dat alleen hij het hen kon laten doen en dat het anders niet de minste betekenis had. In gedachten zagen we verlovingen stranden als gevolg van een trucje dat te naïef was geïntroduceerd door een Ceylonese schone.
Bangkok
Het "toneel" in Bangkok had iets komisch. Midden op een verhoging stond een pilaar zodat je op de ene helft een truc kon doen met je handen om met je hoofd aan de andere bint je praatje af te steken, hetgeen zeker bijdroeg tot verhoging van de hilariteit onder de prettige en enthousiaste landgenoten die bijna de gehele zaal vulden. Na afloop werden wij meegenomen naar een duistere gelegenheid waar onze gastheer zich ontpopte als een voortreffelijk buikdanser en heupwieger begeleid door echte Thai-muziek.Dharan
Met 12 uur vertraging arriveerden we in Dharan, wat we de Aramco wat problemen bezorgde. De douane van de nacht was namelijk bewerkt geweest en zou geen moeite geven ons door te laten. De douanier die ons nu ontving, wist van geen enkele instructie af en begon prompt alle "verboden" waar uit onze grote koffers te slepen: dobbelstenen, grote en kleine speelkaarten, flesjes met vloeistof welke misschien alcohol konden bevatten enz., enz.De uitpakkerij van ons goochelarsenaal dreigde een catastrofe te worden, totdat er plotseling een Arabier van de Aramco broederlijk met de douanier ging zitten kletsen waarop een envelop met inhoud van eigenaar verwisselde en .. eigenhandig begon de beambte alle spullen weer in onze koffers te pakken waarbij wij hem graag hielpen.
De woestijn in
De hitte in Dharan is onbeschrijfelijk, maar gelukkig droog. In de auto moesten we de raampjes gesloten houden, want dat was koeler dan die snijdende gloeiende luchtstroom.In het Aramco-kamp werden we erg vriendelijk ontvangen. Alles was geregeld. Alle plannen voor de komende drie dagen waren op schema gezet. Het was in één woord: af.
We rustten nog wat alvorens 's avonds in een fantastische, van luchtverversing voorzien theater onze eerste voorstelling te geven.
Na als kamelen geslapen te hebben bezochten we de volgende morgen Bill Moral, een amateurgoochelaar die nu hoofd was van de filmsectie van de Aramco-televisie. Hij liet ons een mooie kleurenfilm zien over goochelen in India, welke "De Indische touwtruc" getiteld was.
Deze film toonde aan dat de echte Indische touwtruc - een touw dat omhoog wordt gegooid waarna er een jongetje inklimt dat verdwijnt - eigenlijk nooit in de open lucht is gezien of gefotografeerd en waarschijnlijk op een fabel berust.
Rama Polderman
Dit artikel is gepubliceerd op dinsdag 26 juli 2016 om 07.53 uur en komt uit de Informagie (jaargang 3, nummer 6, juli/augustus 1992), het Nederlandse vakblad voor de goochelkunst. Het artikel is met toestemming van de eindredacteur geplaatst op deze website.
