U bent op zoek naar een goochelaar? Bel 0318-727828 of 06-20285267, of mail naar info@goochelaars-nederland.nl.
Home | Goochelen | Uit de oude goocheldoos | Pianoles
Pianoles
Als je de bladmuziek bekijkt, zie je dat er telkens twee horizontale balken van vijf lijntjes elk zijn afgedrukt. We beginnen met de bovenste balk. Tussen het derde en het vierde lijntje van onderen staat een dikke zwarte stip. Dat is een noot, C genaamd. Ga nu naar het midden van de piano en hou je rechter wijsvinger boven de witte toets die links naast die twee zwarte ligt. Als je je vinger naar beneden drukt en de piano is niet te lang geleden gestemd, hoor je de C. Je ziet hoe eenvoudig het is. Veel pianisten vinden dat je niet moet verklaren hoe het gaat, maar die zijn waarschijnlijk jaloers. Ik geloof in het doorgeven van de cultuur.Zoals deze pianoles zijn veel instructieboekjes bij goocheldozen en verwante geschriften, waar goochelaars zich nodeloos over opwinden. Vertellen "hoe het gaat" is nog niet de helft van de instructie die iemand nodig heeft om goochelen te leren. Goochelen is camoufleren "hoe het gaat" en als je dat eenmaal in je vingers hebt, wordt het mechaniek van het kunstje onbelangrijk. Ik heb dat eens pijnlijk ondervonden toen ik voorin de twintig was. Ik woonde nog niet zo lang in Hilversum, maar ik had een leuk vriendinnetje waarmee ik mij 's zondags op de hei begaf om te wandelen en wat dies meer zij. Waarbij ik kan aantekenen dat ik niet dol op wandelen ben. Toen ik een keer zou optreden in een keurig programma in de voormalige Koepelzaal van café De Karseboom, nodigde ik het vriendinnetje uit om dat te komen aanschouwen in de hoop daarmee indruk te maken. Ze kwam en zag onder meer mijn gooi- en smijtvertoning van het ringspel, waarvoor ik mijn inspiratie bij de oude Chefalo had opgedaan. De volgende zondag zei ze weinig tijdens het wandelen en daar kon ik inkomen want "ik vind je geweldig" is natuurlijk een rottekst. Maar toen ik mijn arm om haar heen wilde slaan om een begin te maken met het serieuze programmapunt, deed ze een stap terug, hief een afwerende hand op en zei: "Eerst vertellen hoe dat gaat met die ringen." Een wanhopig beroep op mijn gelofte van eeuwigdurende zwijgzaamheid mocht niet baten. Ik schaam mij te bekennen dat mijn libido het van mijn goochelaarsloyaliteit won en even later stond ik met een stokje op het zandpad te schetsen hoe het ringspel in elkaar steekt. Toen ik met mijn uitleg klaar was (alleen met mijn uitleg dus), keek ze me enige ogenblikken streng aan en sprak de verbijsterende woorden: "Ik geloof je niet."
Het heeft nog heel wat moeite gekost om haar te overtuigen, maar dat doet nu niet terzake. Ik wou alleen maar illustreren hoe weinig leken hebben aan de verklaring van goocheltrucs.
Kees Schoonenberg
Dit artikel is gepubliceerd op woensdag 2 oktober 2013 om 08.45 uur en komt uit de Informagie (jaargang 7, nummer 1, september/oktober 1995), het Nederlandse vakblad voor de goochelkunst. Het artikel is met toestemming van de eindredacteur geplaatst op deze website.
