U bent op zoek naar een goochelaar? Bel 0318-727828 of 06-20285267, of mail naar info@goochelaars-nederland.nl.
Home | Goochelen | Uit de oude goocheldoos | Martin
Martin
Je zult toch Martin heten, 8 jaar oud zijn en gevraagd worden om op een goochelcongres een goochelaar te beoordelen: zo'n volwassen man, die jou altijd te vlug af is, zo iemand van jouw oordeel afhankelijk maken! Ja, eigenlijk was zijn oudere zus Esther gevraagd om in de kinderjury plaats te nemen, maar mogelijk om de lieve vrede thuis te bewaren was het kleinere broertje ook maar mee gestuurd, al had hij het er aanvankelijk moeilijk mee om te begrijpen waar het nu om ging.Het was mijn taak om de vijf juryleden - vier meisjes van de leeftijd van Esther, en Martin - wegwijs te maken. Allereerst moest er een voorzitter zijn, die namens hen het woord deed op het toneel. Dat zag Martin wel zitten, als enige overigens. Ik legde toen uit dat wanneer er vier meisjes zijn en één jongen, het logischer is dat een meisje voorzitter wordt. Deze (on)logica accepteerde Martin. U weet, de klasse manipulatie heb ik altijd een warm hart toegedragen.
Zij hadden allen een echt jurymapje gekregen met beoordelingspapieren en een leuke ballpoint erin, alsmede een sticker en een paddle-trucje. Ik verlangde van hen twee cijfers in de respectievelijke vakjes, per kandidaat: één voor de trucs en één voor de persoon. Martin begreep het niet.
'Wel', zei ik, 'de beste goochelaar geef je de hoogste punten'. 'Ik vind Jan Brakel de beste goochelaar', zei Martin. Maar ja, die deed niet mee aan het concours. Geduldig legde ik uit: 'Als je vanmiddag een goochelaar ziet (er waren maar twee kandidaten), waarvan je denkt die zou ik het liefst op mijn verjaarspartijtje zien, dan geef je die de hoogste punten'. 'Komt die dan ook?' wilde Martin gelijk weten. Ik moest hem teleurstellen. 'Neen', zei ik, 'maar die krijgt dan deze ingelijste prent' (een afbeelding van een goochelende teddybeer: De Grote (B)ereprijs). 'Oh', zei Martin, 'en wat krijgen wij?'. 'Me dunkt' zei ik 'een mooi mapje, een ballpoint, een sticker en een goocheltruc'. Martin bekeek zijn mapje en knikte met getuite lippen: het had zijn goedkeuring; een hele opluchting.
Laat het nu Martin zijn, die door de goochelaar op het toneel werd gehaald en die voor zijn diensten een spaarvarken kreeg, zodat onbewust ruimschoots aan zijn materialistische gevoelens tegemoet gekomen werd. 'Omkopen van de jury', werd er achter mij gemompeld. Maar neen, Martin was er niet blij mee. Het grapje van de goochelaar was dat Martin de spaarpot te leen kreeg. En dat deze weer terug moest, als die vol was, had hij niet begrepen. Hij werd gekweld door de onzekerheid of het nu wel of niet zijn bezit was... en dat was in zijn beoordeling terug te vinden.
Martin komt er wel, die kleine zelfstandige....
Ted Winkel
Dit artikel is gepubliceerd op donderdag 23 april 2015 om 09.23 uur en komt uit de Informagie (jaargang 5, nummer 2, november/december 1993), het Nederlandse vakblad voor de goochelkunst. Het artikel is met toestemming van de eindredacteur geplaatst op deze website.
