U bent op zoek naar een goochelaar? Bel 0318-727828 of 06-20285267, of mail naar info@goochelaars-nederland.nl.
Home | Goochelen | Uit de oude goocheldoos | Desert Magic Seminar te Las Vegas 1994
Desert Magic Seminar te Las Vegas 1994
Vol goede moed en koffers vol kleren trok op maandag 7 maart jl. een groepje goochelaars bestaande uit Herman Koster, Kees Schoonenberg, John Elfrink, Samyra de Roy, Peter Plantinga, Louis Baerts, Arnaud van Rietschoten, Arnold Jan Scheer en Tineke Mulder (met kindje) eropuit, richting Schiphol, om via Parijs en Los Angeles uiteindelijk terecht te komen in het gokmekka van de wereld: Las Vegas.Deze reis was tot stand gekomen in zeer nauwe samenwerking met het vooral voor goochelaars zeer gerenommeerde reisburo ThumbTip Travel. Doel van deze ietwat vroeg geplande vakantietrip was evenwel niet het verspelen van de al dan niet op slinkse wijze verkregen gages of zuurverdiende salarissen, maar een heus Desert Magic Seminar, dat georganiseerd werd door o.a. Joe Stevens.
Na maandagavond uiteengesplitst te zijn door auto- c.q. vliegtrips naar Vegas werden we dinsdagmiddag op haast magische wijze tijdens het wachten op de aanvang van een van de magic shows in het MGM-hotel herenigd. De eerste show in Vegas was in een volgens Kees Schoonenberg uiterst lollig zaaltje aardig van opzet en deed het leuk bij het lekenpubliek met o.a. een guillotine-act, een ringenspel en diverse illusies. Hierna werd er 's avonds gegeten in het beroemde All That Jazz restaurant, waar allerlei geluiden onze oren bereikte behalve muziek, waarop Kees (hij weer) opmerkte dat dit juist de name of de shop was.
Na deze culinaire uitstap volgde de eerste echte show, genaamd City Lights, waarin men op zowel schoenen als schaatsen trachtte het publiek te vermaken. Jammer dat zowel zanger als zangeres en ballet net deze avond op 'de automatische piloot' gingen. De enige uitschieters bij deze show waren de jongleur die mede door Taiwanezen op de voorste rijen de hele zaal meekreeg en een fabuleus goochelende Jozeph Gabriel (zie vorige Informagie voor showbeschrijving).
Op woensdag 8 maart werd ons door ThumbTip een shopping-tour aangeboden waar sommigen van ons gretig gebruik van maakten. Ook werd er een goochelwinkel bezocht die ons duidelijk maakte dat we blij moeten zijn met een firma als Monnikendam! Na de Gamblers bookshop te hebben bezocht en bekocht keerden de shoppende magicians hotelwaarts, alwaar een siësta werd ingelast. 's Middags volgde er een bezoek aan Circus Circus, waar wij zowaar herenigd werden met het echtpaar Visscher. Toen alle carnival-games (pop grijpen, dart gooien, ballon spuiten, enz.) met zeer veel plezier waren bedwongen en Kees helaas één gaatje tekort kwam voor die grote wekker, keerden de jonge helden hotelwaarts, waar Tommy Wonder tegen het goochelaarslijf werd gelopen. In het hotel aten we daarna uitgebreid Argentijns op z'n Amerikaans.
De donderdag waarop het congres begon, waren vanaf 10.00 uur balie en dealers open en werd er STIPT om 13.00 begonnen. Dit gebeurde voor de eerste maal in het 17-jarig bestaan met een juniorenconcours waarin volgens ons Cees Faber een grote inbreng had, gezien de vele duivenacts, zombieballen en verschijnende en verdwijnende kaarsen. Niet veel originele acts, maar duidelijk geënt op Lance Burton die om de hoek avond aan avond zijn perfecte show opvoerde. Naar aanleiding van deze middag werden er 's avonds tijdens de stage competition show drie jongelui uitgeroepen tot finalisten die zaterdagmiddag nogmaals hun act mochten vertonen. Na de junioren was het de beurt aan een voor Nederland (nog) onbekend item, n.l. een informal Close up/Stand up Bull Session. Achtereenvolgens lieten verschillende goochelaars als Scotty York, Brother Hammon, Daryl, Carl Coultier een effect zien van gemiddeld vijf minuten. Het resultaat was een zeer gevarieerde show met veel verschillende gezichten en effecten. Misschien ook een idee voor Nederlandse congressen?
's Avonds om 19.00 uur kon het echte werk beginnen. Via Phillippe met een algemene goochelact, Tabary met zijn weergaloze touw(en) act en Sonny Fontana met een papegaaienproductienummer (waarbij hij of drieling-papegaaien gebruikte of drie keer dezelfde papegaai tevoorschijn haalde) belandden wij via Miguel bij Victor Voitko met een zeer originele en uiterst spectaculaire linking ring-routine. Deze man uit de Oekraïne liet ringen al zwevend in en uit elkaar linken, zeer mooi. Aan het applaus te horen was hij tot dan toe de winnaar van die avond. Hierna was het de beurt aan Hans Klok en Sittah, from Holland. Met een prima show die wij qua stijl en souplesse van ze gewend zijn, waren zij de afsluiters van de avond, waardoor iedereen al uitzag naar de volgende middag, waarop de volgende vijf kandidaten acte de présence zouden geven. Daar de avond al om half 10 was afgelopen, kwam onze ThumpTip-agent op het lumineuze idee (mede door Ted Winkel) om nog voor het slapen gaan de first lady of magic, Melinda, te gaan aanschouwen. Deze show hing aan elkaar van redelijke illusies, veel wiebelende billen (vooral Melinda) en een aardig acterende jongleur. Het gezelschap vroeg zich na afloop af waar Melinda en Lance Burton (sedert een jaar echtgenoten) het 's avonds in bed over hebben; volgens ons in ieder geval niet over goochelen.
De vrijdag begon met lezingen van Henry Mayol en Bern Bilis, die zeer de moeite waard waren, waarna er om 13.00 uur een aanvang werd gemaakt met het tweede deel van de stage competition show. De spits werd afgebeten door Takamitsu, met een kaarten/manipulatienummer, waarna de Amerikaan Brett Daniels een gecombineerde manipulatie-, papegaaienproductie- en illusie-act deed. Na aanschouwing van dit geheel moest het wel heel gek lopen, wilde deze act geen eerste plaats winnen. Zelfs Juan Mayoral met z'n romantische eenmansact (door de Amerikanen zeer gewaardeerd gezien het applaus en gejuich uit de zaal) kon deze act niet doen vergeten, en na het zien van Franklin met z'n Magic Radio Days (ook geboekt in Rotterdam) en Arthuro Brachetti met een zweefillusie was het duidelijk dat de winnaar Brett Daniels zou zijn. Hier in Amerika geen juryrapporten en overleg; het publiek had bij de start van het congres een stembiljet gekregen en kon hierop aangeven welke artiest er de volgende dag uit handen van Siegfried en Roy de Goldens Lions Head zou ontvangen en een geheel betaalde reis naar Japan om daar tijdens het FISM-Congres een gooi te doen naar de wereldtitel.
Na dit goochelgeweld een iets rustiger onderwerp, de topit en sleeven, tijdens een lezing van Carl Cloutier. En na een voedzaam All you can eat buffet was het 's avonds tijd voor de grootse show van Siegfried en Roy (zie vorige Informagie). Voldaan na zo'n dag goochelgeweld ging iedereen naar bedje toe.
De zaterdagochtend was wederom lezingochtend met dit keer Socrate en Tabary (die zijn complete touwroutine nog eens deed met uitleg). Om half twee was het tijd om voor de laatste maal de grote zaal te betreden en de drie finalisten van het juniorenconcours nogmaals in actie te zien. Om de jury voor de jeugdbeoordeling wat tijd te geven, volgde er toen een verkleedact van Arthuro Brachetti, waarna als winnaar de grootste Lance Burton-imitator werd verkozen: Adrian van Wactor. Hij ontving uit handen van Lance Burton een geldprijs van $ 500 en een plaquette. Hierna volgde na een aankondiging van Siegfried en Roy nogmaals de winnende act van... Brett Daniels, die daarna uit hun handen de onderscheiding uitgereikt kreeg. Nog was toen de koek niet op, want een van de leukste acts bleek nog te moeten komen in de vorm van de Bill Malone-show. In de lezingzaal kwam Bill binnen en het was ongelooflijk wat deze man met kaarten en humor deed: o.a. Sam the Bellhop, een schitterende kaarttruc, waarbij de kaarten één voor één een verhaal illustreerden, was buitengewoon en zeer moeilijk om na te vertellen. De woordspelingen en trucs volgden elkaar zo snel op dat men geen tijd had om lang om een grap te lachen. Na deze heerlijke afsluiter volgde er om half zeven een farewell party waarop de Hollanders een duidelijk stempel drukten door als enige tafel met een zak ballonnen een zeer kleurrijk geheel te ontwikkelen in een enigszins troosteloze en slecht georganiseerde vertoning.
Gelukkig was de werkelijke afsluiting 's avonds de grandioze show van Lance Burton, die mede dankzij de assistentie van een Aziatische zaalmedewerker vooral voor Ted Winkel een onvergetelijke avond vormde (zie vorige Informagie voor showbeschrijving).
Iedereen was het er over eens dat dit een zeer geslaagd congres was, niet in de laatste plaats dankzij de voortreffelijke begeleiding en verzorging door ons eigen reisburo ThumpTip Travel Agency, dat dan ook door ons allemaal heel hartelijk werd bedankt en op gepaste wijze werd bedacht met goochellectuur. Er is volgend jaar weer een Desert Magic Seminar, met als thema komisch goochelen; misschien een tip voor sommigen onder ons? Wie weet tot ziens!
Louis Baerts
(i.s.m. Arnaud van Rietschoten)
Dit artikel is gepubliceerd op maandag 7 september 2015 om 01.52 uur en komt uit de Informagie (jaargang 5, nummer 5, mei/juni 1994), het Nederlandse vakblad voor de goochelkunst. Het artikel is met toestemming van de eindredacteur geplaatst op deze website.
